Widzieć głębiej – II Niedziela Zwykła

J 1, 29-34

Duch Święty spoczął na Jezusie

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Jan zobaczył podchodzącego ku niemu Jezusa i rzekł: ?Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. To jest Ten, o którym powiedziałem: ?Po mnie przyjdzie Mąż, który mnie przewyższył godnością, gdyż był wcześniej ode mnie?. Ja Go przedtem nie znałem, ale przyszedłem chrzcić wodą w tym celu, aby On się objawił Izraelowi?.

Jan dał takie świadectwo: ?Ujrzałem Ducha, który zstępował z nieba jak gołębica i spoczął na Nim. Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: ?Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego na Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym?. Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym?.

Patrzymy w dzisiejszym Słowie Ewangelii, skierowanym do nas, na Jana Chrzciciela, który zobaczył zbliżającego się Jezusa. Dotyka mocno świadomość zobaczenia Jezusa. Jan zobaczył Go, może spotkał się ich wzrok, może zobaczył kontur Jego ciała, a może zobaczył wzrokiem swojej duszy wielkość Bożej miłości objawionej w Jezusie z Nazaretu.

Jan zobaczył Tę Miłość ? Jezusa, tak bardzo niepojętą, a jakże będącą blisko każdego człowieka. Zobaczył jak się zbliża. Nie wystarczy zobaczyć. To za mało. Nie wystarczy widzieć wzrokiem ludzkim, bo to nie dotyka istoty serca i duszy.

Jan pokazuje nam, że kiedy widzimy wewnętrznie pozwalamy zbliżyć się Jezusowi do nas. Cóż może człowiekowi dać takie zbliżenie Pana? Na to pytanie odpowiada Jan. Kiedy pozwolił Panu się zbliżyć, zmienia się całkowicie jego wnętrze, jego postrzeganie Boga i ludzi. Jan wie o kim mówi: Oto Baranek Boży, daje w ten sposób świadectwo o Bogu żywym. To pozwolenie na zbliżenie się Pana nie tylko uzdrawia osobę dotkniętą przez Jezusa, ale uzdalnia do świadectwa i wprowadza w głęboką relację ze Stwórcą.

Dalej widzimy jak Jezus będący blisko ukazuje grzech, słabość, ale przede wszystkim obdarza miłością i miłosierdziem. Bo to Jan ogłasza Oto Ten, który gładzi grzechy świata. Bliskość z Bogiem daje nam właściwe spojrzenie na nasz grzech i słabość, a przede wszystkim na prawdę, która wyzwala. Cóż za szczęście dla nas, że Pan wybacza nam grzechy, gładzi je w każdej spowiedzi świętej. Cóż za szczęście!!!

Bliskość z Jezusem uzdalnia do świadectwa, co czyni Jan: zaświadcza o Jezusie mocą Duch Świętego, że On jest Synem Bożym. Prośmy dziś Pana, byśmy Go zobaczyli oczami duszy, by zbliżył się do nas i uzdolnił nas do:

  • widzenia spraw i całego naszego życia po Bożemu,
  • świadomości grzechu, łaski miłosierdzia i przebaczenia w sakramencie pokuty,
  • do świadectwa w mocy Ducha Świętego,
  • świadomości naszej misji do głoszenia Prawd Bożych.

s. Barbara

Podziel się