I choćbyśmy w plątaninie codziennych spraw wykonali tysiące telefonów, wysłali setki maili i przyjęli pół świata do grona znajomych, to i tak bez tego jedynego Spotkania przez duże S, żyjemy tylko na powierzchni i nic nie rozumiemy.
Niejednokrotnie w codzienności stajemy w obliczu sytuacji, kiedy nie wiemy, co robić, jaka podjąć decyzję. Nie zawsze odpowiedzi są proste i oczywiste.
Prorok nawołuje do prostowania poplątanych ścieżek mojego życia. Mam też zasypać dolinę, pustkę w moim sercu. Czym, jak?
Adwent pionizuje mnie, budzi we mnie tęsknotę, pragnienie, oczekiwanie, i to przekonanie, że tak naprawdę chodzi o jedno: relację z Tobą, Panie.
