Bieg w stronę miłości – Niedziela Wielkanocna
Mamy za sobą różne duchowe doświadczenia, ale w poranek wielkanocny przy pustym grobie jesteśmy razem jako wspólnota, jako Kościół
Baranek na osiołku – Niedziela Palmowa
Wcześniej, Jezu wysyłałeś po dwóch, aby szli i głosili Królestwo Boże. Teraz wysyłasz po… osła. Może i dobrze, że mnie nie wybrałeś do tego zadania. To takie mało… „apostolskie”.
Nie chodzi o tę kobietę – V Niedziela Wielkiego Postu
Błogosławiony czas pozostawania sam na sam z moim Bogiem, gdzie poznaję siebie Jego oczami. I mimo, że cisną się uczeni w Piśmie i faryzeusze, którzy są we mnie i mnie oskarżają, którzy chcą mnie ukamienować, usprawiedliwia mnie JEGO MIŁOŚĆ I PRZEBACZENIE
Pustynia pokus – I Niedziela Wielkiego Postu
Po drugie: nasz głupiec znów się pogrąża. Chce Ci dać to, co i tak do Ciebie należy: „Tobie dam potęgę i wspaniałość tego wszystkiego”.
Słowa, które oczyszczają – VIII Niedziela Zwykła
Zastanawiam się jak wygląda skarbiec mojego serca? Co zawiera? Czy przypadkiem nie ma w nim tandety, fałszu, obłudy?
Duchowy “offline” – VII Niedziela Zwykła
Oczywiście wszystkie te cywilizacyjne zdobycze są możliwe dzięki wielkiej sieci powiązań i odniesień: znajomi naszych znajomych w błyskawiczny sposób stają się naszymi znajomymi, a Ci, których nie lajkujemy… no, cóż
Nici z odpoczynku – V Niedziela Zwykła
Aż się dziwię, czemu się nie buntowałeś, czemu nie postawiłeś na swoim.
Teren prywatny, wstęp wzbroniony – IV Niedziela Zwykła
Raczej zastanawiam się nad tymi momentami w moim życiu, takimi obszarami mojego życia, gdzie chciałam, postawiać tabliczkę: “teren prywatny, wstęp wzbroniony”, gdy “chciałam wyrzucić Cię z miasta mojego życia” z różnych powodów
Rodzinne strony – III Niedziela Zwykła
Powroty do miejsc bliskich sercu, budzą w nas zazwyczaj uczucie „swojskości”.
Znane, wydeptane ścieżki, po których tyle razy biegało się z innymi… Miejsca wspólnych zabaw i pierwszych sekretów… Twarze, które zna się na pamięć.
Nie mają już wina – II Niedziela Zwykła
A może tak zewnętrznie dbam o to, aby chodzić na niedzielne Msze św., zmówić „paciorek”, wypełnić to, co wypada, a w rzeczywistości nie podejmuję pracy nad sobą, „nie napełniam stągwi po brzegi”.